Wednesday, April 21, 2010

Patrick Roger









Sevgili Patrick,

Ben bu satirlari yazarken sen muhtemelen Paris'in en guzel semtlerinden birinde (belki de nehrin ortasindaki kucuk adacikta) olan yuksek tavanli evinde ruyalar alemindesin. Ruyalarin eminim cok renkli, yaptigin cikolatalar gibi. Ruyanda ne gordugunu tahmin edip bir seyler karalamaya calistim ama olmadi...Zira cikolatadan sardalya yapip bir konserve icine koymayi hayal edemeyecegim gibi ruyalarini da tahmin etmem oldukca zor.

Bu benim hayal gucumun sinirli olmasindan ote seninkinin inanilmaz bir sekilde genis olmasindan kaynaklaniyor (bkz kendin yerine karsindakini anormale cevirme yatkinligi). Rue de Rennes'de actigin dukkana gittigimizde bunlari dusundum iste. Nereye bakacagimi, hangisinden tadacagimi ve neyin fotografini cekecegimi sasirdim, hayal gucune imrendim ve yarattigin tat karsisinda kendimden gectim! Abartisiz bir saniye tadi damagimda hissedip dunyada daha kesfetmedigim ne kadar cok sey oldugunu bir kez daha farkettim.

Patrick, seni uzun bir mektupla yormak istemem ama sozun ozu su ki hic hayatimdan cikma istiyorum! Seninle tanismama sebep guzel kivircik kuslarla beraber hep yanimda ol, beni benden al istiyorum! Olur mu?

Sevgiyle ve muhtesem yaraticiliginla kal,

Burcu

4 comments:

Prometheus said...

"Sevdiğin işi yapmak" mı, "İşini sevmek" mi yahut acaba bu bir iş mi?.. Bilemiyor insan... :)

Prometheus said...

yiyecekler ve hayal gücü:
http://www.fresher.ru/2010/04/21/zhivaya-eda/

Burcuk said...

Sanirim ozetle sansli olmak ya da sansini yaratmak:))

Fotograflar supermis:)

Prometheus said...

:)
Şans kocaman bir renk kartelasındaki tuhaf bir ara renk gibi; bir renkle yanyana geldiğinde başka görünüyor, bir diğeriyle başka: Kimilerine göre şanslıyız, kimilerine göre şanssız...
İş iyi birşey olsaydı, üzerine para vermezlerdi hakkaten; para olmasa farklı şeyleri görmek, tatmak zorlaşır.
Kafam karıştı, iyisi mi çalışmaya devam ediyim!.. :)